Plexusverdoving

Bij deze gedeeltelijke verdoving maken de anesthesisten een bepaald deel van je lichaam gevoelloos en bewegingloos. Je blijft dus bij bewustzijn. Als je dat wenst, kan je wel een slaapmiddeltje krijgen om tijdens de ingreep wat te soezen. De operatie gebeurt achter een operatiescherm zodat je daar niets van ziet. 

Mogelijke hulpmiddelen om je te helpen ontspannen tijdens de ingreep zijn een koptelefoon met muziek, een virtual-reality-bril voor aandachtscontrole of bepaalde medicijnen. Niet elk hulpmiddel is op elke site beschikbaar. 

Een plexusverdoving blokkeert de doorstroming van pijnprikkels naar de hersenen. Een echografie helpt de anesthesist de plaats te bepalen waar de naald het best wordt ingebracht. Er kunnen ook zeer kleine elektrische stroomstootjes door de naald gevoerd worden. Als de naaldpunt vlak bij de zenuw komt, zal je die stroomstootjes voelen of kleine spierschokjes gewaarworden. Zo kan de anesthesist het verdovingsmiddel precies op de goede plaats inspuiten. Door de verdoving van de zenuwen wordt het verdoofde gebied gevoelloos en ervaar je tijdelijk krachtverlies.

Soms wordt in de buurt van de zenuw een katheter (zeer dun buisje) geplaatst. Via die weg kan je de eerste dagen na de operatie pijnmedicijnen toegediend krijgen. 

Een plexusverdoving wordt gebruikt om pijnstilling te geven tijdens en na een operatie. De werkingsduur varieert van 2 tot 24 uren afhankelijk van de plaats en het gebruikte verdovingsmiddel.

Een plexusverdoving kan als enige vorm van verdoving gebruikt worden of in combinatie met sedatie of een algemene verdoving. 

Soorten plexusverdoving

Enkele voorbeelden van plexusverdoving:

• Axillairblok: in de oksel
• Femoralisblok: in de lies
• Interscalenusblok: in de hals
• Plexus cervicalisblok: in de hals aan de zijkant
• Popliteaalblok: net iets boven de kniekuil
• Supra- of infraclaviculair blok: boven of onder het sleutelbeen