Onderzoeken

Afwijkingen in de urine, zoals de aanwezigheid van eiwit of bloed, kunnen wijzen op een ziekte van de nieren.

Bij een oogbiometrie nemen we de ‘maten’ van je oog: de kromming van het hoornvlies, de diepte van de voorste oogkamer, de lengte van het oog …

Elk oog heeft een bepaalde spanning. Je oogarts meet je oogdruk met een applanatie-tonometer of met een ‘luchtpuf’ (luchttonometrie of pneumotonometrie).

We bekijken de oogstand, oogbewegingen en samenwerking tussen de ogen. We meten ook de oogsterkte en het zicht en onderzoeken het hoornvlies, de lens, de oogzenuw en het netvlies.

Dit is een röntgenfoto van de volledige kaak (dus ook de kaakgewrichten) die ook alle tanden toont.

De percutane tracheotomie is voor patiënten die langdurige beademing nodig hebben.

Een perifere katheter zorgt ervoor dat vocht en medicijnen rechtstreeks via de bloedbaan worden toegediend.

Om de ernst van reflux te bepalen meten we de zuurgraad met een sonde in de slokdarm. Soms voeren we de ph-meting 48 uur uit om het effect van de medicijnen tegen reflux te meten.

Deze speciale katheters worden in een centrale ader of slagader geplaatst. Met deze katheters kunnen we het hartdebiet en de vullingstoestand opvolgen.

Als je pijn signaleert, gaat je arts op zoek naar de oorzaak om die indien mogelijk weg te nemen en je pijn te verlichten.

Bij een pijnmeting vraagt de zorgverlener om je pijn uit te drukken in een cijfer tussen 0 (geen pijn) en 10 (de ergst denkbare pijn).

Bij dit onderzoek slik je een minuscule camera in. Die is maar zo groot als een vitaminepil. Daarmee kunnen we de binnenkant van je darmen filmen en zo afwijkingen opsporen.