An van As werkt al bijna 30 jaar in ZAS Augustinus. Ze startte er als verpleegkundige op de hospitalisatie-afdeling oncologie. In 2009 stapte ze over naar de Borstkliniek, waar ze vandaag nog steeds verpleegkundig consulent is. In 2015 leerde An de borstkliniek helaas van een andere kant kennen, toen ze zelf de diagnose borstkanker kreeg.
An ontdekte eerder toevallig dat ze borstkanker had. “Ik was begin 40. De tweejaarlijkse preventieve screenings starten normaal pas op 50 jaar. Toch leek het mijn huisarts geen slecht idee om een eerste mammografie te laten nemen. Er werd een knobbeltje gevonden.”
Het ging toen plots heel snel. Er volgde een punctie en nog diezelfde avond kon An bij een van de gynaecologisch oncologen terecht. Een dag of twee later volgden de vooronderzoeken en nog een week later onderging ze al een borstsparende ingreep. “Ik heb zelfs even vakantie genomen om wat te bekomen voor ik aan de chemo en bestralingen begon, zo snel ging het allemaal."
Wachten is stresserend
Als verpleegkundige snapt An nu nog beter hoe belangrijk een snelle doorlooptijd is voor patiënten. “Het wachten op resultaten is enorm stresserend. We vinden het dan ook erg belangrijk dat we iedereen snel kunnen helpen. We hebben voorbehouden plaatsen bij medische beeldvorming en op de consultaties voor nieuwe patënten.”
An liet zich bewust behandelen op haar eigen werkplek. Het vertrouwen in haar collega’s is duidelijk erg groot. “Alleen de psychologische begeleiding gebeurde in ZAS Middelheim. Daarvoor vond ik het fijner dat er wat meer afstand was. Ik heb van al mijn collega’s wel heel veel steun ervaren. Doordat ik in ‘mijn’ borstkliniek behandeld werd, was ik ook niet volledig van het team afgesneden. Als je langdurig afwezig bent, is dat toch wel een risico, maar ik bleef van alles op de hoogte!”
Extra steun voor patiënten
Na 10 maanden ging An opnieuw halftijds aan het werk in de borstkliniek. Zelf had ze geen problemen om opnieuw als zorgverlener met borstkanker geconfronteerd te worden. “Waar ik wel wat onzeker over was in het begin, was over wat ik mocht delen met patiënten. Zij staan natuurlijk centraal, dus het leek mij niet altijd gepast om over mijn ervaring te vertellen. Maar het kan natuurlijk ook net een steun zijn voor hen en ik kan bepaalde vragen nu ook beter beantwoorden.”
De terugkeer naar het werk kostte weinig moeite, maar natuurlijk waren er wel momenten tijdens haar behandeling waarop het psychisch moeilijk was. “Ik ben heel kwaad geweest. Vooral tijdens de chemo was het soms zwaar. Ik ben erg dankbaar voor de psychologische opvolging die ik toen kreeg. Zelf sta ik nu als verpleegkundige ook mee stil bij het belang van psychologische ondersteuning. Mensen schrikken soms als ik dat voorstel, maar het is toch een zware periode en die extra steun kan geen kwaad.”
Vroege detectie
Het verhaal van An liep gelukkig goed af. Dankzij de vroege ontdekking van haar kanker, kon ze snel behandeld worden en was haar prognose goed. “Ik raad iedereen aan om zeker in te gaan op een uitnodiging voor preventieve screening. Ook als je zelf iets voelt: niet twijfelen! Maak een afspraak om het te laten nakijken. Er zijn goede behandelingen voor borstkanker, en hoe sneller je erbij bent, hoe beter de uitkomst. Je staat er niet alleen voor: een heel team staat klaar voor jou en voor je omgeving.”