ZAS, dat zijn 10.000 collega’s met verschillende achtergronden, specialiteiten, verhalen … Sommige zorgen rechtstreeks voor onze patiënten, andere ontzorgen hun collega’s door goed werkende infrastructuur, een propere omgeving …
Zorger Natalie Krsteski (verpleegkundige mobiele equipe ZAS Middelheim) en ontzorger Dave Roodenburg (ploegverantwoordelijke onderhoud en herstellingen ZAS Vincentius) maakten kennis met elkaar tijdens een warm gesprek. Daaruit bleek dat de gelijkenissen tussen hun functies groter zijn dan de verschillen.
Natalie werkt al 12 jaar in ZAS Middelheim, waarvan 6 jaar bij de mobiele equipe. Dave werkt intussen 2 jaar als ploegverantwoordelijke bij de technische dienst van ZAS Vincentius, maar werkte daarvoor ook al 2 jaar op ZAS Middelheim. De eerste gelijkenis is meteen gevonden.
Geen zittend gat
Dave: “Wat ik tof vind aan mijn job bij de technische dienst, is dat er altijd onverwachte dingen gebeuren. Je krijgt telefoon, iemand stelt je een vraag in de gang, een externe leverancier heeft iets nodig … Er is ook heel veel variatie in technieken: schilders, schrijnwerkers, elektriciens …”
Natalie: “Dat herken ik heel erg in mijn werk in de mobiele equipe. Ik ben verpleegkundige, maar ik doe verpleegkundige en zorgkundige taken, administratie, logistiek … We vertrekken ook letterlijk elke ochtend naar een andere afdeling. Je moet ervoor openstaan, maar ik vind de uitdaging om met acute of onverwachte situaties om te gaan erg fijn.” “Wel leuk dat je op die manier veel mensen leert kennen”, vult Dave aan.
Kansen om te groeien
Wat Natalie en Dave ook in elkaars verhaal herkennen, is het ‘aanpakgehalte’. Dave: “Je krijgt een telefoon, en je kunt een oplossing proberen te bieden.” Natalie: “Je botst onverwacht tegen een probleem aan, en je kijkt wat je ervan kan maken.”
Er zijn duidelijk veel raakvlakken, maar ook de verschillen bekijken de collega’s met veel interesse. Dave: “Wat mij fijn lijkt aan jouw job, is dat je dichter bij de patiënten staat. Wij komen hen ook wel tegen in de gang, maar jij hoort echt de verhalen.” Natalie: “Mij spreekt het leidinggevende aspect van jouw job wel aan. Ik ga zelf binnenkort ook een kaderopleiding volgen om hopelijk te kunnen doorgroeien.”
Dave moedigt Natalie meteen aan: “Als je dat kan, moet je dat zeker doen! Ik heb ook al ploegleden zien vertrekken, omdat ze verder konden groeien. Dat is ergens altijd spijtig, maar het is hun volledig gegund. We blijven tenslotte ook allemaal binnen hetzelfde verhaal werken.”
Sterke onderhandelingspositie
‘Groeien’ en ‘veel opties hebben’ linken Natalie en Dave allebei spontaan aan de fusie van ZNA en GZA Ziekenhuizen tot ZAS - Ziekenhuis aan de Stroom. Natalie: “We worden wel heel groot, maar we gaan daardoor echt nog veel meer groeimogelijkheden hebben. Er gaan volgens mij wel wat nieuwe functies en structuren bij komen.”
Dave ziet nog andere voordelen: “We gaan veel groter kunnen aankopen. Onze omvang geeft ons een sterkere onderhandelingspositie naar externe leveranciers en maakt ons aantrekkelijker als klant.” “Grappig hoe jij dat helemaal anders bekijkt dan ik”, lacht Natalie.
Hetzelfde doel
Dat de twee organisaties van elkaar kunnen leren, vinden ze evident. “Er is zelfs tussen afdelingen op één campus al verschil in aanpak”, weet Natalie uit haar rol in de mobiele equipe. “Ik leer heel veel door van verschillende afdelingen het beste te onthouden.” Dave heeft al vanop de eerste rij kunnen zien hoe we van elkaar kunnen leren: “Ik heb al zaken uit mijn twee jaar bij ZNA geïmplementeerd bij GZA. Er zullen ongetwijfeld in beide richtingen nog veel zaken volgen.”
Natalie en Dave sluiten het gesprek af met weer een nieuwe kennis in ZAS erbij, en licht verbaasd over hoe gelijkend hun jobs en voorkeuren zijn. “Het is leuk om te ontdekken dat het heel dicht bij elkaar ligt qua aanpak”, zegt Dave. “En we hebben uiteindelijk ook hetzelfde doel: de patiënt verzorgen”, sluit Natalie aan. “Alleen doet Dave dat achter de schermen, en ik aan het bed.”